ამ ოჯახის პრობლემები 1989 წელს წაბლანაში ჩამოწოლილი მეწყრის შემდეგ დაიწყო. მაშინ დატრიალებულმა ტრაგედიამ დავითაძეების ბევრი ნათესავი შეიწირა, მათ შორის მცირეწლოვანი ბავშვები. წაბლანიდან ჩამოსახლებული დაზარალებულები პანსიონატ „ნარინჯის“ შენობაში შეასახლეს.
პანსიონატში ალექსანდრე და დინარა დავითაძეები ექვს შვილთან ერთად ცხოვრობდნენ. „ვაჟები დაოჯახდნენ და ოთხი მცირეწლოვანი ბავშვიც აქ იზრდება“. ოჯახის პრობლემები 2006 წელს განახლდა, როდესაც ხელისუფლებამ სასტუმროების გაყიდვა და დევნილების სპეცრაზმით გამოსახლება დაიწყო. „დევნილებმა და ეკომიგრანტებმაც ხელისუფლებისგან შემოთავაზებული შვიდი ათასი დოლარი აიღეს და სასტუმრო დაცალეს, მაგრამ ჩვენ უარი ვთქვით, რადგან ხუთი ოჯახი ვიყავით და შვიდი ათასით ვერსად წავიდოდით“, – ამბობენ დავითაძეები.
„სპეცრაზმი და სასწრაფოს მანქანა ყოველდღე თავზე გვადგა. ბოლოს ერთი კვირის ვადა მოგვცეს შენობის დასაცლელად, მაგრამ შემდეგ აღარ გამოჩენილან. მაშინ ჩემი ქალიშვილებიც აქ ცხოვრობდნენ. წარმოიდგინეთ 18 სული ვიყავით და შვიდი ათას დოლარს გვთავაზობდნენ“, – გვეუბნება დინარა დავითაძე, რომელიც მისი ოჯახის პრობლემებზე საუბარს: – „ჩემი ერთი შვილი, რამაზი, ინვალიდია.აა სახლში ჩვილი გვყავდა, რადგან არც შუქი გვქონდა და არც სითბო, სოფელში შეშის დასამზადებლად წავიდა, მანქანა გადავარდა და ჩემი შვილი დაზიანდა“.
შვილის ოპერაციისთვის დახმარება ხელისუფლებასაც სთხოვეს და ბიზნესმენებსაც: „სამი დღე ვიდექით ჯანდაცვის სამინისტროში ჭიაბერაშვილის კართან, მაგრამ დახმარება ვერ მივიღეთ. თურქეთში ვაპირებდით ოპერაციის გაკეთებას, ბოლოს გვითხრეს სამი ათასი გადავრიცხეთო, მაგრამ ტყუილი აღმოჩნდა. ნაწოლები დაუჩირქდა და ხორცები ამოაჭრეს, ჭრილობებს ყოველდღე დამუშავება სჭირდება, ახლაც ახლობელთანაა გასული, უთხრეს სახლში ამზადებს ვიღაც მალამოსო და იმის მოსატანად წავიდა. ეტლით დადის გაჭირვებით“.
მაყვალა, რამაზის მეუღლე, ხელისუფლების გულგრილობაზე საუბრობს: „რამაზ ჯინჭარაძე, რომელიც მაშინ დევნილთა სამინისტროში მუშაობდა, გვეუბნებოდა, აიღეთ შვიდი ათასი, მაგით გაუკეთეთ ოპერაცია და შენობა დაცალეთო. ახლა ჯანდაცვის სამინისტროშია და ახლაც მაგან გვითხრა უარი სოციალურ სახლზე. ორჯერ დასჭირდა ჩემს მეუღლეს ოპერაცია, 40-გრადუსიანი სიცხით გვეწვა სახლში და სანამ გონება არ დაკარგა, საავადმყოფოში არ გადაიყვანეს“.
დევნილთა გასახლების შემდეგ შენობას სახურავი გადახადეს, სახლს არც ერთი კარი და ფანჯარა აღარ შერჩა. ჩაჭრილია შუქი და წყალი. „რამდენიმე თვის წინ ცოლ-ქმარი დასახლდა ეკლესიის გვერდით და ერთი ფაზა მოგვცეს. მანამდე სანთლის შუქზე ვიყავით“, – ამბობს მაიკო შანიძე.
სოციალურად დაუცველ ოჯახს სხვა უსიამოვნებაც შეემთხვა: „გახსოვთ ალბათ, 2009-ში შტორმმა თურქული გემი რომ გამორიყა. მთელი წელი ეგდო ნაპირზე, დაჟანგდა და არავინ მოიკითხა. ხალხს ჯართად გაჰქონდა. ბავშვი რომ ავად გაგვიხდა და წამლის ფული გვჭირდებოდა, ბიჭებმაც ჯართისთვის ცოტაოდენი რკინის ნაგლეჯები აიღეს გემიდან, რის გამო ჩემი ორი შვილი დააპატიმრეს და მხოლოდ 4 000-ლარიანი გირაოს შემდეგ გაათავისუფლეს. ვერ წარმოიდგენთ, რა გაჭირვებით შევაგროვეთ ეგ თანხა, ვის აღარ ვთხოვეთ“.
ავადაა ოჯახის კიდევ ერთი წევრი, რუსლანიც. ის 2004 წელს ერაყში წავიდა და ერთი წლის შემდეგ დაავადებული დაბრუნდა: „რაღაც ვირუსი შეეყარა, ხერხემალზეც პრობლემები ჰქონდა და შემდეგ აღარ გაიწვიეს. ოთხ კილოგრამზე მეტი სიმძიმის აწევა არ შეუძლია, ისიც წამლებითაა“.
სანამ დავითაძეების ოჯახს მახინჯაურში მოვინახულებდით, ალექსანდრე დავითაძის ოჯახის მდგომარეობას რედაქციაში დატოვებულ წერილში გავეცანით. „ბევრნი ხართ და ბინებს ვერ მოგცემთო გვეუნებიან, ჩემი დანაშაული ის არის, რომ ზვავში არ დავიღუპე“, – ვკითხულობთ მის წერილში. სოციალური პრობლემების გარდა ალექსანდრე დავითაძე ახლობელთა საფლავებზეც წუხს: „წაბლანის ტრაგედიის დროს, ზვავმა ჩემი მშობლების და დედმამიშვილების საფლავები გაგლიჯა. საფლავები საბაჟო ზონასთანაა და ახლა ჩვენი მიცვალებულების ძვლებზე მანქანები დადიან. რამდენჯერ ვემუდარეთ ხელისუფლებას, გზა სხვა მიმართულებით გადაეტანათ, მაგრამ არა“.
„ნარინჯი“ სიმწვანეშია ჩაფლული, თუმცა ირგვლივ სიცარიელე და უიმედობაა. ეზოში ატმის და ტყემლის პატარა ხეები იკვირტებიან, მაგრამ როგორც ოჯახის წევრები ამბობენ, ეს აქ არავის ახარებს: „არც ბავშვებს, ისინი საშინლად მოწყენილები არიან. მხოლოდ აქედან წასვლაზე და თავიანთ ბინაზე ოცნებობენ“.
შემოძარცულ „ნარინჯს“ გავხედე, შენობის მეორე სართულზე, ფანქრით მიხატული წითელჯვრიანი დროშების ქვემოთ, ორ სვეტზე დიდი ასოებით აწერია – „მიშა“. შესასვლელის ორივე მხარეს კი „ქართული ოცნების“ საარჩევნო ფლაიერებია გაკრული, წარწერით – „წარმატებისთვის“.
