„წარმოიდგინეთ, შარლ მიშელმა რომ დაურეკოს პრეზიდენტს და გაესაუბროს, რა უნდა ქნას სალომე ზურაბიშვილმა? უთხრას, რომ თქვენ ახლა დამიცადეთ, მე პოზიციის გამოხატვის თავისუფლება არ მაქვს, წავალ, მთავრობისგან ნებართვას ავიღებ და მერე დაგიბრუნდებითო?
ვინც ასეთ მარაზმულ სცენარზე საუბრობს, ის არ კითხულობს კონსტიტუციას სწორად,“ – ანა ნაცვლიშვილი, პარლამენტის წევრი „ლელოდან“ დარწმუნებულია, რომ „ქართულ ოცნებას“ პრეზიდენტის იმპიჩმენტის პროცესის დაწყებით იმის იმედი კი არ აქვს, რომ იმპიჩმენტს ბოლომდე მიიყვანს, არამედ ეს გზავნილია კრემლისთვის და ევროპისთვისაც.
რის მიღწევას ცდილობს „ქართული ოცნება“ პრეზიდენტის იმპიჩმენტის პროცესის დაწყებით? – „ბათუმელებმა“ ანა ნაცვლიშვილთა ინტერვიუ ჩაწერა.
- ქალბატონო ანა, „ქართული ოცნება“ იმპიჩმენტის პროცედურას იწყებს. თქვენი აზრით, რამდენად გამოუვა „ოცნებას“ეს?
არაფრის გამორიცხვა არ შეიძლება, თუმცა ვფიქრობ, რომ „ოცნების“ გათვლა არის არა ის, რომ ბოლომდე მივიდეს იმპიჩმენტი და ყველა ეტაპი გაიაროს, არამედ იმის ჩვენება, რომ „ქართული ოცნება“ არის რუსეთის, კრემლის დავალების შემსრულებელი.
ეს მოძრაობა, რასაც ჩვენ ახლა ვუყურებთ, ივანიშვილის მორიგი თამაშია, თუ როგორ ვაჭრობს იგი საქართველოს და ქართველების ბედით.
ცხადია, რუსეთს არ უნდა, საქართველომ მიიღოს კანდიდატის სტატუსი. კრემლის ამოცანაა, მყარად მონიშნოს ეს ქვეყანა თავის გავლენის სფეროდ. რუსეთი ცდილობს, არათუ შემდეგი ნაბიჯები გადავდგათ ჩვენ ევროინტეგრაციის გზაზე, არამედ სტატუსიც კი არ მივიღოთ. ეს არის რუსული ხელისუფლება ქართული გვარებით და ამ თამაშის გათვლა არაა ის, რომ ბოლომდე მივიდნენ, რადგან მათ 100 ხმა დასჭირდებათ იმპიჩმენტისთვის, რაც არ აქვთ.
პრეზიდენტის იმპიჩმენტის პროცესის დაწყება არის გზავნილი კრემლისთვის და ევროპისთვისაც. „ოცნება“ ამით ეუბნება რუსეთს, რომ შესაძლოა, სამართლებრივ და პოლიტიკურ, სრულ დელეგიტიმიზაციაზეც წავიდეს, ოღონდაც კრემლის დავალება შეასრულოს.
ეს იმ ტიპის იმპიჩმენტია, როცა სხვას კი არ უწყობ იმპიჩმენტს, როცა ასეთი საფუძვლით მოქმედებ, არამედ იმპიჩმენტს უწყობ საკუთარ თავს. მართალია, პარტიის იმპიჩმენტი არ არსებობს, მაგრამ, ცხადია, პოლიტიკურ იმპიჩმენტზე ვსაუბრობ და დელეგიტიმაციაზე. ეს უზარმაზარი თვითდაზიანებაა, რომელზეც ახლა პარტია „ქართული ოცნება“ მიდის.
- ევროკავშირისთვის როგორ იკითხება „ქართული ოცნების“ მხრიდან პრეზიდენტის იმპიჩმენტის პროცესის დაწყება?
რა თქმა უნდა, ძალიან მძიმედ იკითხება. გამოდის, ევროპის კარზე აკაკუნებს ქვეყანა, რომელსაც ჰყავს ღიად პრორუსული ხელისუფლება. ეს არის გზავნილი ევროპისთვის, რომ ყველაფერზე წამსვლელია ხელისუფლება იმისთვის, რომ არ მივიღოთ სტატუსი.
- პრეზიდენტის განცხადებები პირიქით, ხელს უშლიდაო ევროინტეგრაციასო, ირაკლი კობახიძე ამბობს. საინტერესოა ასევე სამართლებრივად უნდა დაესაბუთებინა თუ არა მთავრობას და განემარტა საზოგადოებისთვის: კონკრეტულად რის გამო შეუზღუდეს პრეზიდენტს ევროპის ქვეყნებში ვიზიტი?
ირაკლი კობახიძის ბევრი განცხადება გვახსოვს და არცერთი არ იყო ადეკვატური დროსა და სივრცეში, მათ შორის, შოვის ტრაგედიის დროს გადარჩენილი ადამიანის დადანაშაულება.
რაც შეეხება ახსნა-განმარტებას: რა თქმა უნდა, ეს არის დისკრეცია, მაგრამ მთავრობის დისკრეციული უფლებამოსილება არ ნიშნავს თვითნებობას. ეს არც გაუმჭვირვალობას ნიშნავს.
ასეთი გადაწყვეტილებები დეტალურად უნდა იყოს ახსნილი საზოგადოებისთვის, ამის მოლოდინი კი, დღეს არც არავის აქვს. რასაც ახლა პრუტუნებენ, ეს არ არის ახსნა-განმარტება და არც არსებობს არგუმენტი, რის გამოც შეიძლება პრეზიდენტს ხელი შეუშალო ქვეყნის ევროინტეგრაციის მიზნის მიღწევაში.
- ელექტორალურად რას იგებს ამ პროცესით, თქვენი აზრით, „ქართული ოცნება“? ვიცით, რომ მოსახლეობის აბსოლუტურ უმრავლესობას ევროინტეგრაცია სურს, ამ მიდგომით კი გამოჩნდა, რომ ხელისუფლება კრემლის გულის მოგება სურს.
„ქართულ ოცნებას“ ელექტორალური გათვლა არ აქვს. ელექტორალურად და, ზოგადად, დემოკრატიაში ეს იქნებოდა უკიდურესად წამგებიანი ნაბიჯი. მათ დემოკრატიაზე არ აქვთ გათვლა – ისინი მოქალაქეების წინაშე კი არ გრძნობენ ანგარიშვალდებულებას, არამედ რუსეთის წინაშე. კრემლისთვის კი პრინციპულად სჭირდება: საქართველოში მაინც ჰქონდეს რაღაც წარმატების იმიტაცია.
გარდა ამისა, „ოცნება“ გათვლას აკეთებს იმ მოქალაქეებზე, ვისაც კვებავს დეზინფორმაციით და თვლის, რომ ეს გამოუვა, თუმცა ეს პროცესი აშიშვლებს ამოცანას: თუ რომელიმე კეთილსინდისიერ მოქალაქეს აქამდე უჭირდა იმის დაჯერება, რომ ეს ხელისუფლება პრორუსულია, ეს ნაბიჯი აღარ ტოვებს ამ ნაბიჯს.
დღეს დასავლეთი რუსეთის იზოლაციის პოლიტიკაზეა შეთანხმებული, რთულია ამ პოლიტიკის აღსრულება, მაგრამ ისინი ძალ-ღონეს არ იშურებენ. მთელი დასავლეთი რუსეთს არქმევს სახელს, როგორც ტერორისტ სახელმწიფოს და საერთაშორისო დანაშაულის ჩამდენს.
რუსეთს, რომელმაც თავისი სამხედრო ამოცანა უკრაინაში ვერ შეასრულა, სჭირდება სადღაც მაინც იმის ჩვენება, რომ აქვს გავლენა რეგიონში და ეს საჯილდაო ქვაა ახლა საქართველო. ივანიშვილი კი, აგზავნის მესიჯს, რომ ის ყველაფერზე წამსვლელია.
ეს პროცედურა დარჩება ისტორიას. ეს სამართლებრივი აქტია და ნებისმიერი პირი, რომელიც მას მხარს დაუჭერს, იქნება კონსტიტუციის 78-ე მუხლის დამრღვევი. ეს მუხლი ყველას გვავალებს, ვიმუშაოთ ევროინტეგრაციისთვის.
„ქართულ ოცნებას“ რომ რეალურად სურდეს სტატუსის მიღება, მინიმუმ თვითონ უნდა აწყობდნენ ევროპაში მსგავს ტურნეს, ან თუ ეჭვიანობაა პრეზიდენტზე, მაშინ ერთად უნდა გაეკეთებინათ ეს.
- თქვენი დაკვირვებით, დამოუკიდებელი მოთამაშე ხდება სალომე ზურაბიშვილი?
თავს შევიკავებ ამაზე საუბრისგან, ეს პოლიტოლოგებმა გაარჩიონ. ჩემთვის ეს საკითხი არ დაიყვანება მხოლოდ ზურაბიშვილის და „ოცნების“ ურთიერთობამდე – მწვავეა ეს თუ მოჩვენებითი.
ჩემთვის თემა არის ის, რომ საქართველოს დღევანდელი ხელისუფლება არის კრემლის დავალების შემსრულებელი. ეს რუსულ კანონზე მძიმე შემთხვევაა, რადგან აქ მეორე კენჭისყრა აღარ იქნება, ვეღარ იტყვიან, რომ უკან დაიხიეს…
ეს არ არის ევროპაში ქვეყნის შემყვანი ხელისუფლება. თქვენ რომ იყოთ ევროპის რომელიმე ქვეყნის ლიდერი და ასეთი ქვეყანა გიკაკუნებდეთ კარზე, სადაც პრეზიდენტს სტატუსის თხოვნის ტურნეს გამო იმპიჩმენტი დაუწყეს, რა დასკვნას გამოიტანთ ასეთ ქვეყანაზე?
- გამორიცხავთ, რომ „ქართულ ოცნებას“ ჰქონდა კონკრეტული საფუძველი, რის გამოც შეუზღუდეს პრეზიდენტს ვიზიტი ევროპაში?
ეს არის კონსტიტუციის სულისკვეთების საწინააღმდეგოდ წაკითხვა, როცა ავითარებენ პოზიციას, რომ პრეზიდენტის ყოველ ნაბიჯს სჭირდება საქართველოს მთავრობის თანხმობა.
წარმოიდგინეთ, შარლ მიშელმა რომ დაურეკოს პრეზიდენტს და გაესაუბროს, რა უნდა ქნას სალომე ზურაბიშვილმა? უთხრას, რომ თქვენ ახლა დამიცადეთ, მე პოზიციის გამოხატვის თავისუფლება არ მაქვს, წავალ, მთავრობისგან ნებართვას ავიღებ და მერე დაგიბრუნდებითო?
ვინც ასეთ მარაზმულ სცენარზე საუბრობს, ის არ კითხულობს კონსტიტუციას სწორად.
კონსტიტუცია დაირღვა თუ არა, ეს საერთოდ ხელოვნურად შემოტანილი თემაა. ნებართვა არ სჭირდება პრეზიდენტს თავისი პოზიციონირებისთვის, რადგან ის არის სახელმწიფოს მეთაური, დამოუკიდებლობის და ერთიანობის სიმბოლო და საგარეო პოლიტიკაში როლის მქონე.
მთავრობასთან შეთანხმება არის საჭირო იმ შემთხვევაში, როცა გარკვეულ პირობას დებ ქვეყნის სახელით, როცა ხელშეკრულებას აწერ ხელს. ასეთ შემთხვევაშია პასუხისმგებლობა თანაზიარი და ვერ იმოქმედებს პრეზიდენტი მთავრობის თანხმობის გარეშე. კონსტიტუცია პირიქით გვავალებს ყველას, ყველაფერი გააკეთე ევროინტეგრაციას რომ შეეწყოს ხელიო.
„ქართული ოცნების“ ამოცანაა ასევე ის, რომ საინფორმაციო ველი შეიცვალოს როგორმე – შოვის ტრაგედია ჰკიდია „ქართული ოცნების“ თავზე. ამ ტრაგედიიდან „ქართული ოცნება“ ასე მარტივად ვერ უნდა გამოძვრეს.
ამ თემაზე:
რა მოხდება, თუ პრეზიდენტის იმპიჩმენტი შედგება? – საიას განმარტება
