ხელვაჩაურის სოფელ კაპრეშუმში, სოციალურ სახლებში ხელვაჩაურის მუნიციპალიტეტში სხვადასხვა დროს, სხვადასხვა სოფლიდან ჩამოსახლებული ეკომიგრანტები ცხოვრობენ.
სოციალური სახლები აქ 2016 და 2021 წლებში აშენდა.
მარინა ქოქოლაძე კაპრეშუმის სოციალურ სახლში უკვე ორი წელია ცხოვრობს. მისი ოჯახი აქ მაჭახლის ხეობიდან გადმოვიდა. სახლით კმაყოფილია, განცხადების დაწერიდან მალევე დააკმაყოფილეს საცხოვრებლით, მასთან ერთად აქ მისი სოფლიდან კიდევ ათზე მეტი ოჯახი გადმოვიდა საცხოვრებლად.
„აქ ჩამოსვლამდე ვცხოვრობდით სოფელ ჩიქუნეთში, მაჭახლის ხეობაში. ქოქოლეთი, პატარა სოფელია.
ქვათაცვენაა ჩვენს სოფელში. სამი ოჯახი ადრე გადმოასახლეს, უკვე ექვსი წელია. ჩვენ – 13 ოჯახი კი 2 წელია რაც აქ ვართ.
ქვები ცვიოდა ჩვენ სოფელში. დავწერეთ განცხადება, მე დავწერე პირადად და შევიტანე, 13 ოჯახის ხელმოწერით. სწრაფი, მცოცავი ქვათაცვენა დაგვიწერა გეოლოგმა, ამიტომ სასწრაფოდ გაგვასახლეს იქიდან. წამოსული ვართ ყველა” – ამბობს მარინა ქოქოლაძე.
მარინა ქოქოლაძე
იგი ამბობს, რომ საცხოვრებელი ადგილის შეცვლა არ გასჭირვებია:
„ჩემთვის [აქ გადმოსვლა] ადვილი იყო, იქაური მეზობლები ვიყავით, თან ფაქტობრივად, ერთმანეთის ნათესავებიც ვართ, ურთიერთობა იქაც კარგი გვქონდა და აქაც ისე ვართ. დავსაქმდი, ვმუშაობ და ვძლებ.
ძალიან მეცოდებიან ტელევიზორში როცა ვხედავ [სტიქიით დაზარალებულ ხალხს], რა საცოდაობაა, რა საშიშროებაა, როგორც ჩვენ გვეშინოდა…
რა თქმა უნდა, უნდა გაგრძელდეს სოციალური სახლების მშენებლობა. მაგალითად, ჩვენ მთავრობით კმაყოფილები ვართ, იმიტომ, რომ გადმოგვცეს ბინები, მაგრამ მარტო ჩვენზე რომ არ წყდება? სხვაც ხომ არის გაჭირვებაში? სხვასაც ხომ აქვს შიში, რომ დაწვება, დილით თუ გაუთენდება ღამე?!
უნდა გაგრძელდეს ასეთი სახლების მშენებლობა და უნდა დაეხმარონ ხალს. სოციალური სახლი ძალიან კარგია, მნიშვნელოვანია ხალხისთვის”.
მას შემდეგ, რაც სოფელში ეკომიგრანტები გადმოვიდნენ, აშენდა და ცენტრში გადმოვიდა საჯარო სკოლაც. ახალი სკოლა შეივსო მოსწავლეებითაც. როგორც სკოლის წარმომადგენლები ამბობენ, მანამდე კაპრეშუმიდან მოსწავლეების ნაწილი ქალაქში მიდიოდა სკოლაში სასწავლებლად, ახლა კი უმეტესობა ადგილობრივ სკოლაში დადის. სკოლის ბაზაზე არსებობს სხვადასხვა კლუბები, სადაც მოსწავლეები სხვადასხვა თემებს განიხილავენ, ამზადებენ პრეზენტაციებს და აქტივობებში არიან ჩართულნი.
ერთ-ერთი ასეთი მოსწავლეა ანანო ხოზრევანიძეც:
„მე თავდაპირველად ვცხოვრობდი ხელვაჩაურში, სოფელ ვარშალომიძეებში. ჩვენი საცხოვრებელი ადგილი დამეწყრილი იყო. წვიმის შედეგად ჩამოდიოდა მეწყერი და ამიტომაც სახლს გაუჩნდა ბზარები, რის გამოც მოგვიხდა აქ გადმოსახლება.
არ გამჭირვებია აქ შეგუება, რადგან გარემო ძალიან კარგი დამხვდა, სკოლაშიც და სახლშიც” – ამბობს ანანო.
ანანო ხოზრევანიძე
