2 ოქტომბრის არჩევნებზე შუახევის მუნიციპალიტეტის საკრებულოში 22 წლის თედო თავდგირიძე კენჭს იყრის „ნაციონალური მოძრაობის“ პარტიული სიით. თედო ერთ-ერთი ყველაზე ახალგაზრდა კანდიდატია.
რატომ გადაწყვიტა მეოთხე კურსის სტუდენტმა საკრებულოში მოხვედრა, რა აუცილებელი ცვლილებებია გასატარებელი მუნიციპალიტეტში მისი დაკვირვებით და რა ძალისხმევაა საჭირო ამ ცვლილებებისთვის? – თედო თავდგირიძე ამ და სხვა საკითხებზე „ბათუმელებთან“ საუბრობს.
- თედო, რატომ გადაწყვიტეთ საკრებულოში გეყარათ კენჭი?
საკრებულოში ყოფნა ჩემი თვითმიზანი არაა, ეს უბრალოდ ცვლილებების შესაძლებლობაა. პროტესტი გიჩნდება და რეალობის შეცვლა გინდება მხოლოდ მაშინ, როცა ჩაგვრა გვაქვს გამოვლილი.
როგორც ბევრი ბავშვისთვის, ჩემთვისაც სპორტი იყო მთავარი ოცნება, მაგრამ ქალაქელი ბავშვებისგან განსხვავებით სოფელი ბევრ რამესაა მოკლებული: სასპორტო სკოლებს, მოედნებს, ბიბლიოთეკებს. წლებია ეს მაწუხებდა, როგორც ახალგაზრდას.
სახელმწიფომ უნდა შეუწყოს ხელი ყველა ადამიანს განავითაროს საკუთარი შესაძლებლობები. მიმაჩნია, რომ სახელმწიფოს დამოკიდებულება ხალხის მიმართ გულგრილია.
ვთვლი, რომ პოლიტიკა იდეების განხორციელების საშუალებაა, ამიტომ გადავწყვიტე კენჭი მეყარა. ბევრი ჩემხელა ახალგაზრდა დაკომპლექსებულია პროპაგანდით, რომ წინა ხელისუფლება საშინელი იყო და ამ თემით იფარება რეალური პრობლემები, რისგანაც თვალის არიდებას ვცდილობთ.
პატარა ვიყავი, როცა საარჩევნო კამპანიისას პოლიტიკოსები მოდიოდნენ პიჯაკებით, მზაკვრული ღიმილით ატარებდნენ საარჩევნო კამპანიას და ბავშვიც ვგრძნობდი, რომ იტყუებოდნენ.
- ხელისუფლებისგან შექმნილ რა მდგომარეობას წაწყდომიხართ, რამაც პრობლემები შეუქმნა თქვენს თემს და კრიტიკულად განგაწყოთ?
ვფიქრობ, ეს არის გულგრილობა. ხელისუფლების გულგრილობა ხალხის მიმართ. ჩემი მთავარი მიზანია განვითარებისთვის საჭირო გარემო შევუქმნათ სოფლად ახალგაზრდებს. ზემო აჭარაში არც ინტერნეტი არ იჭერს, არც ბიბლიოთეკებია, არც სპორტული დარბაზები და საფეხბურთო მოედნები.
ყველას უნდა ჰქონდეს ახალი წიგნებით სავსე, თანამედროვე ბიბლიოთეკასა და ინტერნეტზე წვდომა, გლობალურ მსოფლიო პროცესებში სოფლებსაც უნდა შეეძლოთ ჩართვა.
მაქსიმალურად ღია და გახსნილია პარტია, რომელსაც წარმოვადგენ. ოპოზიციური პარტიიდან ვიქნები საკრებულოში და ეს ჩემთვის თავისუფლების გარანტი იქნება. არავინ მიკრძალავს კრიტიკული აზრის გამოთქმას და ეს ჩემთვის ძალიან მნიშვნელოვანია.
- სოფელ შუბნის და, ასევე, შუახევის მუნიციპალიტეტის სამი მთავარი პრობლემა რა არის თქვენი დაკვირვებით?
ეს არის ჯანსაღი ცხოვრების წესის არქონაა, ინფრასტრუქტურის არარსებობა, თანამედროვე, ახალი წიგნებით აღჭურვილი ბიბლიოთეკებიც კი არ გვაქვს. საჯარო სკოლის ბიბლიოთეკები ძველი, საბჭოური წიგნებითაა ძირითადად წარმოდგენილი.
როცა ახალი თაობაც იმას კითხულობს, რასაც 40 წლის წინანდელი თაობა კითხულობდა, საზოგადოება ვერ განვითარდება. ჩვენ გვაქვს ერთი მხრივ ფურცელზე არსებული საქართველო და მეორეა რეალობა – რეალური საქართველო.
თუ საზოგადოების განვითარება გვსურს, პიროვნულად, თითოეულ მოქალაქეს უნდა მივცეთ შესაძლებლობებისამებრ განმავითარებელი, მხარდამჭერი გარემო.
მესამე პრობლემაა ფუნქციადაკარგული თვითმმართველობა შუახევში. კოსტუმიანი ბიძები როცა იგებენ არჩევნებს და შედიან საკრებულოში, არ მოაქვთ ცვლილებები, სხედან საკრებულოში და ეს მათთვის მხოლოდ ხელფასის წყაროა. თვითმმართველობაში არ არის ბევრი ახალგაზრდა და შესაბამისად პროცესს „დრაივი“ აკლია.
- ბიბლიოთეკების არქონა თქვენთვის პირადადაა პრობლემა თუ არის ხალხი, ვინც ითხოვს ბიბლიოთეკებს, ახალ წიგნებს და მაინც არ არის ეს რესურსი ხელმისაწვდომი?
კი, ასეა. უნდა ხალხს ახალი წიგნები და არ აქვთ. მთელი სტუდენტობა და მოსწავლეები ჩართულები იყვნენ ონლაინსწავლებაში, 8 თვით იკეტება ზამთრობით ზემო აჭარა, რა უნდა აკეთოს მთელი ამ ხნის განმავლობაში ხალხმა?
პირადად მეც მქონდა პრობლემა, ვერ ვახერხებდი სწავლის პროცესში ნორმალურად ჩართვას, ჯერ კიდევ სტუდენტი ვარ, მეოთხეკურსელი. არც ბიბლიოთეკებია ხელმისაწვდომი, არც ინტერნეტი და შესაბამისად მედია. ზემო აჭარის სოფლები მთლიანად ვაკუუმში ექცევა. განვითარება ინფორმაციაზე წვდომის გარეშე წარმოუდგენელია.
ბიბლიოთეკებს, სპორტულ მოედნებს, ჩემპიონატებს, შეჯიბრებებს ვფიქრობ ადგილობრივი მერია და საკრებულო უნდა აფინანსებდეს ბიუჯეტიდან.
- არსად არ არის შუახევში საფეხბურთო მოედნები და სპორტული დარბაზები?
შუბანსა და კიდევ ერთ სოფელში გაიხსნა სპორტდარბაზი მხოლოდ, საფეხბურთო მოედნებიც არ არის. მთლიანად ზემო აჭარა დემოგრაფიული კატასტროფის წინაშეა.
ბარში მიდის ახალგაზრდების უმრავლესობა საცხოვრებლად, იცლება სოფლები. ახალგაზრდების უმრავლესობა აღარ ბრუნდება, რადგან სოფელში არ არის დასაქმების და განვითარების შესაძლებლობა. სოფელი მიტოვებული რჩება.
- ხშირად, როცა ახალგაზრდები პოლიტიკით ინტერესდებიან, ძირითადად მმართველ პარტიაში ერთიანდებიან. თქვენი აზრით, ეს არის თუ არა პრობლემა და რატომ?
მმართველი პარტია არ არის ორიენტირებული და მოტივირებული, რომ ახალგაზრდები იყვნენ ჩართული პროცესში. დამოუკიდებლადაც შეიძლებოდა კენჭისყრა, მაგრამ, როგორც გითხარით, „ნაციონალური მოძრაობა“, ჩემი აზრით, ყველაზე ღია მოთამაშეა ოპოზიციურ პარტიებს შორის. გამოკვეთილი აქვს იდეოლოგია, შეხედულებები და ამიტომ გადავწყვიტე მათგან მეყარა კენჭი.
- თუ ვერ აღმოჩნდით საკრებულოში, დატოვებთ სოფელს? ვერგამარჯვების შემთხვევაში სამოქმედო რაიმე გეგმა გაქვთ?
რა თქმა უნდა მაქვს. სოფელს არ დავტოვებ, უბრალოდ, ბათუმში ვსწავლობ, ვაგრძელებ სწავლას, მაგისტრატურას და დოქტორანტურასაც დავამთავრებ ალბათ. ადგილობრივ პოლიტიკაში რამდენად ჩავერთვები, არჩევნები გვაჩვენებს.
- სად სწავლობთ, რას საქმიანობდით აქამდე, სანამ საკრებულოში გადაწყვეტდით კენჭისყრას?
დავამთავრე შუახევის სოფელ შუბნის საჯარო სკოლა, იმავე წელს ჩავაბარე ბსუ-ში ჰუმანიტარული მეცნიერებების ფაკულტეტზე, ისტორიის სპეციალობაზე. სკოლიდანვე კარგად ვსწავლობდი. წარჩინებით ვსწავლობდი უნივერსიტეტშიც, ვიყავი სტიპენდიანტი სტუდენტი და დღემდე ამ უნივერსიტეტში ვსწავლობ, მეოთხე კურსზე ვარ, ვაპირებ გავაგრძელო სწავლა ამავე უნივერსიტეტში.
მაქსიმალურად მოტივირებული ვარ მეტი ცოდნა და გამოცდილება შევიძინო და ყველა ასპარეზზე მიცდია საკუთარი თავი. სპორტით ვიყავი დაკავებული და დღემდე არ ვწყვეტ სპორტულ ცხოვრებას, მითამაშია ფრენბურთი პროფესიულ დონეზე, ვთამაშობდი ფეხბურთს მოყვარულთა ლიგაში, ასევე კარგად ვთამაშობ მაგიდის ჩოგბურთს და პირველი ადგილიც მიმიღია საზაფხულო ბანაკში, ვიყავი მედიაპროექტ „ეტალონში“ პირველი ადგილის მფლობელი, სხვა ბევრ აქტივობებშიც ვყოფილვარ, მონაწილეობას ვიღებ სტუდენტურ სამეცნიერო კონფერენციებში.
