ავტორი: კონსტანტინე ჩაჩიბაია, იურისტი
___
მაღალმთიან აჭარაში და საქართველოს ყველა კუთხეში შეხვდებით ბავშვებს, რომლებიც ცოცხალი ცნობისმოყვარეობით ხვდებიან ახალ წიგნებს და მათში მოთხრობილ ამბებს არნახული სამყაროს შესახებ. ბიბლიოთეკა და კულტურული ცხოვრება ცხადია მხოლოდ ბავშვებს არ სჭირდებათ. მძიმე შრომაში ჩაბმულ ზრდასრულებსაც უნდა ჰქონდეთ სულის მოთქმის, წიგნთან და საკუთარ თავთან განმარტოების და ყოფითი საკითხების გარდა სხვა თემებზე დაფიქრების სივრცე და შესაძლებლობა.
ჩვენს ქვეყანაში ეს, ჯერჯერობით, მიუღწეველ ფუფუნებად მოსჩანს. უნდა ითქვას, რომ იმავე მაღალ მთიან აჭარაში ბავშვებიც ადრეული ასაკიდანვე ერთვებიან ფიზიკურ შრომაში, მათ შორის უცხოეთში შრომით მიგრაციაში და ნაადრევად უკან რჩებათ საკუთარი ბავშვობა.
კულტურასა და ადამიანს შორის მძიმე სოციალური ყოფის გარდა, კედლად შეიძლება აღიმართოს გეოგრაფიული პერიფერიულობაც. მე ამ მხრივ ნაწილობრივ გამიმართლა. ყველაზე ხშირად და დაჟინებით მშობლებისგან სწორედ წიგნების შეძენას ვითხოვდი ხოლმე. უარიც არასოდეს მიმიღია, რადგან ოჯახს ამის მატერიალური შესაძლებლობა ჰქონდა. ამ პრივილეგიის მიუხედავად, პრობლემად რჩებოდა წიგნების გეოგრაფიული ხელმისაწვდომობა.
ფოთში, სადაც გავიზარდე, ამ საუკუნის დასაწყისში წიგნის მაღაზია არ გვქონდა. მხოლოდ საგაზეთო ჯიხურებში იყიდებოდა კონკრეტული ლიტერატურა – ძირითადად ის წიგნები, რომლებიც სხვადასხვა ჟურნალ-გაზეთებთან ერთად გამოიცემოდა, ამ უკანასკნელთა ტირაჟის გასაზრდელად. ძველი, კლასიკური ლიტერატურის წაკითხვა საოჯახო და საქალაქო ბიბლიოთეკის დახმარებით შესაძლებელი იყო, ახლად გამოცემული წიგნების ხელში ჩასაგდებად კი, საქართველოს შედარებით დიდ ურბანულ ცენტრებში: ქუთაისსა და თბილისში მცხოვრებ ნათესავებს მივმართავდით დასახმარებლად.
მახსოვს, ერთხელ, როდესაც მორიგი ლიტერატურული ამანათი მივიღე, როგორ მესიამოვნა მისი სიმძიმე. სიმძიმე ნიშნავდა სქელ წიგნს და, შესაბამისად, ხანგრძლივ სიამოვნებას. წიგნის კითხვის ჩვევა მე ალბათ დასწავლის ყველაზე პრიმიტიული მეთოდით – მიბაძვით გამომიმუშავდა. მახსოვს, რომ 90-იანი წლების უშუქო ღამეებში არამხოლოდ წიგნებს, არამედ გაზეთებსაც ერთად ვკითხულობდით ოჯახში. გაზეთის ახალი ნომერს ფურცლებად ვინაწილებდით და შემდეგ ერთმანეთს ვუცვლიდით წაკითხულ ნაწილებს.
მე ყველაზე მეტად რთული კრიმინალური შემთხვევების გამოძიების და ისტორიული მოვლენების შესახებ დაწერილი სტატიები მაინტერესებდა და ამ რუბრიკებით ვიწყებდი გაზეთის კითხვას. თუმცა ზამთრის ღამეები გრძელი იყო და არც სხვა რუბრიკები, მათ შორის მედიცინაც კი, არ მრჩებოდა წაუკითხავი, რადგან ესეც თავგადასავალს ნიშნავდა, სამყაროს ახალი მხარის გაცნობას, თუნდაც ყველაფერი ვერ გამეგო წაკითხულიდან.
საღამოების „კითხვის წრის“ შემდეგ ბევრი წელი იყო გასული, როცა ერთხელ უნივერსიტეტიდან გამოსულს გზად წიგნის მაღაზიის წინ შეჩერებული პატარა გოგონა შემხვდა, რომელიც მინის ვიტრინის მიღმა წიგნებს ათვალიერებდა. გამომეტყველება, რითაც გოგონა წიგნებს ათვალიერებდა, მიდასტურებდა, რომ ის გარკვეულწილად მე ვიყავი. მინდოდა მივსულიყავი, მეკითხა, რომელმა წიგნმა დააინტერესა და დელიკატურად როგორმე იმასაც მოვახერხებდი, რომ წიგნზე ამელაპარაკებინა და ჩემგან ამ წიგნის საჩუქრად ყიდვა არ ეუცხოვა. თუმცა უმუშევარი სტუდენტის ჯიბე ასეთი დაუგეგმავი ნატვრების ასრულებას ვერ გაწვდებოდა.
მაღალმთიანი აჭარის ბიბლიოთეკის მხარდაჭერა ჩემთვის ირიბად ამ ნატვრის შესრულების შანსიც არის. ვინაიდან ვიცნობ „მოგზაური ბიბლიოთეკის“ იდეას და მის ორგანიზატორებს, დარწმუნებული ვარ, რომ ეს არ იქნება უბრალოდ წიგნის მიტანის სერვისი, არამედ ბევრი ნატვრის სინამდვილედ გადაქცევის ადგილიც.
მჯერა, რომ ადამიანების პიროვნული განვითარების, კულტურული ცხოვრების გამოცოცხლების ინიციატივების მხარდაჭერა არა ჩვენი კეთილი ნების გამოხატულება, არამედ მოვალეობაა, რამეთუ დაწერილია: „ყოველი ჩვენგანი, ყველას წინაშე, ყველაფრის გამო დამნაშავეა.“
დააკლიკე და შეავსე ცარიელი თაროები სოფლის ბიბლიოთეკებში
ან გადმორიცხეთ ჩვენს ანგარიშზე
სს “საქართველოს ბანკი”, ბანკის კოდი:BAGAGE22;
ანგარიშის ნომერი:
GE88BG0000000103117598
ა(ა)იპ თავისუფალ ჟურნალისტთა სახლი
