ბავშვობის წიგნებიდან გამოყოლილი სიტყვები უცნაურად თან გდევს მთელი ცხოვრება | სოფიო ზვიადაძე

ავტორი: სოფო ზვიადაძე, სოციოლოგი, ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის ასოცირებული პროფესორი

___

რა უნდა იყოს იმაზე კარგი, როდესაც წიგნებზე ფიქრისთვის და მაღალმთიანი აჭარის სოფლების ბიბლიოთეკების დახმარებისთვის მოგიწვევენ. ამ ბლოგს პრეტენზია არ აქვს, ფართო საზოგადოება დაარწმუნოს წიგნის კითხვის სიკეთეში. ამაზე სხვები უკეთ წერენ და ამას ხომ თავად წიგნები ემსახურებიან. ეს ბლოგი უფრო სანიშნია, რომელიც აჭარის სკოლის ბიბლიოთეკის წიგნებს ახლავს. და აქ მთავარი წიგნია, რომელიც ჯერ არ ვიცით რა ემოციებს და თავგადასავლებს დაატრიალებს აჭარელი ბავშვების ცხოვრებაში, როგორ იმოქმედებს ერთი სიტყვა, ერთი ამბავი, ახლა, თუ წლების შემდეგ. 

ბავშვობის წიგნებიდან გამოყოლილი სიტყვები უცნაურად თან გდევს მთელი ცხოვრება. მას შემდეგ უამრავ წიგნს ვკითხულობთ, მაგრამ ჯადოსნური სიტყვები მაინც ბავშვობის ძველ წიგნებშია. ჯადოსნურია, იმიტომ, რომ უცხო სამყაროს უშიშრად შეცნობისკენ გვიწვევენ. სამყაროს შეცნობა მეტაფორა ან მხოლოდ წარმოსახვითი მოგზაურობა კი არ არის, არამედ ის შეიძლება „შემთხვევით“ პროფესიადაც იქცეს. 

წიგნების კითხვის ამბავი მგონია, საუკუნის წინ ქუთაისის გიმნაზიის სამი მოსწავლე სასწავლებლიდან რომ გაიპარა ამერიკაში გაქცევის სურვილით. ალბათ, გვარიანად თავბრუდამხვევი მომავალი ესახებოდათ და იქნებ, ასეთი ელოდათ კიდეც, მაგრამ თვით გუბერნატორი ჩარეულა მათ ძებნაში და  მოზარდები ისევ გიმნაზიაში დაუბრუნებიათ. რეზო ინანიშვილს თავის უბის წიგნაკში ჩაუწერია, როგორ არიგებდა ნიკო კეცხოველი სტუდენტებს, „თუ როგორ უნდა წახვიდე თუშეთში“, როგორ მტკიცედ უნდა იდგე კართან, როცა ყველა გეუბნება: „არ გინდა“, „სად მიდიხარ“, და არავითარ შემთხვევაში არ გადაიფიქრო წასვლა.

ამ მოგონებების და  „მეთოდის“ საშუალებით და კიდევ რამდენიმე წიგნის გავლენით, მეც წავედი თუშეთში. მაშინ იქ ასულ მგზავრს ტურისტი არ ერქვა, ის მთელი სოფლის სტუმარი იყო. მის პატივსაცემად „ახიას“ მართავდნენ. თუშეთში რეზო ინანიშვილიც მახსენდებოდა და ნიკო კეცხოველიც, და გულში სულ ვფიქრობდი „კიდევ კარგი, რომ არ გადავიფიქრე“.

ძველი მოგზაურებივით, რომლებიც ამერიკის აღმოჩენამდე სხვა ახალ მიწაზე  მოხვდებოდნენ ხოლმე, მეც წიგნების წყალობით არაერთხელ მოვხვდი „სხვა მიწაზე“. მეც არაერთხელ გამიჩნდა სურვილი, სხვა ქვეყანა და ადამიანები აღმომეჩინა. სწორედ ამ სურვილის შენარჩუნება მგონია, ერთ-ერთი ძვირფასი რამ, რაც შეიძლება წიგნებმა გაჩუქოს. ასე წამოვიღე ამ წიგნებიდან ერთ-ერთი ჯადოსნური სიტყვა „პატაგონია“. კიდევ ერთი მომნუსხველი სიტყვა, რომელიც დღემდე მახსოვს, არის „პოკერფლეტი“ – ბრეტ ჰარტის ძველ მწვანე წიგნში აღმოჩენილი ხმაურიანი დასავლეთის სინაზე და სევდა.

ამ წიგნის აკვიატება ზაფხულის არდადეგებზე დაიწყო, როდესაც სახლში „ამერიკული მოთხრობები“ აღმოვაჩინე და იქ წაკითხული ავტორების სხვა წიგნების ძიება დავიწყე. ისევე როგორც ყველაფერი სასურველი, საყვარელი წიგნებიც სხვაგან არის, სხვის სახლში გელოდება. ჰოდა, ზაფხულის არდადეგებზე აკვიატებული ეს წიგნიც, თურმე პატარა სოფლის უცნობი მოხუცი ქალის სახლში მელოდებოდა. ამ წიგნის ძიებამ გამაცნო ძვირფასი და საინტერესო ადამიანები, თავიანთი დაუვიწყარი ისტორიებით. იმ ვრცელ სიაში, თუ რა შეუძლია წიგნებს, მეგობრების და ადამიანების აღმოჩენაც უნდა შევიდეს – რაც არის ალბათ „ამერიკის აღმოჩენა“. ბავშვობის წიგნებიდან გამოყოლილი ჯადოსნური სიტყვები, განსაკუთრებით მნიშვნელოვანი მგონია, პროფესიაშიც და ყოველდღიურ ცხოვრებაშიც, რათა უშიშრად და მოწიწებით გადალახო უცხო სახლის ზღურბლი და გაიცნო სხვა ადამიანები. 

მოხარული ვარ, რომ აჭარაში სოფლის ბიბლიოთეკებს მცირედით დავეხმარები, ხოლო იმ წიგნებში მოსწავლეები მათთვის სანუგეშო ან  ჯადოსნურ სიტყვებს აღმოაჩენენ. 

დააკლიკე და შეავსე ცარიელი თაროები სოფლის ბიბლიოთეკებში

ან გადმორიცხეთ ჩვენს ანგარიშზე

სს “საქართველოს ბანკი”, ბანკის კოდი:BAGAGE22;
ანგარიშის ნომერი: 
GE88BG0000000103117598
ა(ა)იპ თავისუფალ ჟურნალისტთა სახლი